İncelikler Üzerine...

İncelikler üzerine...

Arkeologlara göre mantık yürütebilmek dışında bizi diğer canlılardan ayıran başka bir özelliğimiz de; baş parmağımızla işaret parmağımızı aynı anda kullanabilmemiz ve birbirine değdirerek ince hareketler yapabilmemiz.

Bu sayede iki parmakla çalışmayı öğrenerek; ince, narin, zarif el aletleri yapmaya ve kullanmaya başladık.

👌

...

Zamanla yerleşik hayata geçince, kurallar koymaya o kurallara göre de kalabalık kolektif bir yaşama adım atabildik.

Kurallarla birlikte karşılıklı ilişkileri geliştirmek için incelikleri de geliştirmeye koyulduk.

Yine o iki parmak kullanımı sayesinde bu kuralları; duvarlara, kağıtlara yazabildik, çizebildik.

✍️

...

Zamanı bölümlerine ayırdık; günaydın, tünaydın, iyi geceler diledik birbirimize.

Gördüğümüze selam verdik, selamını öpüp başımızın üstüne koyarak aldık. 

Sevdiğimiz için daldaki çiçeğe kıydık belki ama... 

Onun yüzünde çiçekler açtırdık.

Bu düsturlara ulaşmak kolay değildi elbette...

Biri İstanbul'a baktı "gözleri kapalı" diğeri de İstanbul'a baktı "sen mi büyüksün ben mi" diye sordu.

"Siz yine de incelikli davranın

Benim kadar değilse de

Ben bu yüzden, incelikler yüzünden belki daha çok üzüldüm" dedi diğeri.

Akıllara kazınanlarsa yüreklere dokunanlar oldu. Bahsettiğim iki parmağı diğer elimizdeki aynı iki parmağa değdirerek karşılık verdik.

...

El sıkışma ritüelinin; "silahımı kullandığım elimi tut, sana barışçıl yaklaşacağım" anlamını öğrendiğimiz gün, daha özenle el uzatmaya başlamıştık.

Baş parmakla işaret parmağını dik açıp karşıdakini göstermek ise silahçılık oynadığımız günden beri sanki beynimize kodlanmıştı.

👉

...

İnce ruhlar için bu dünya bir cehennemdi belki ama... 

İlişkiler de inceldiği yerden kopmaktaydı.

🤏

İnceltmeden, incitmeden, inceliklerle yaşamak halbuki küçümsenmeyecek kadar yüce bir davranış olmalıydı.

👉👈